دونکته ای که نباید در دعا از آنها غفلت ورزید: شناخت خدا و امیدواری به اجابت دعاست. بسیاری از مردم، شناخت حقیقی نسبت به خدا ندارند، به عنوان مثال؛ عده ای خداوند را منزًه صرف می دانند که لازمه ی چنین شناختی انکار خداوند است، (هرچند خودشان نمی دانند) عدَه ای نیز گمان می کنند، خداوند چیز تو خالی است که بر هر چیز احاطه دارد وجایگاه آن بالای ستارگان است که در نتیجه ی چنیین شناختی، چنین خدایی را می خوانند یا گمان می کنند که خود و عالم بی نیاز و قائم به نفس هستند.
منبع : المراقبات، حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ص 151