حديث:

فى الكافي، عنِ الباقر… قالٍ رسول الله (صلی‌الله علیه و آله): طوبيٍ لمن اکتسَب منِ المؤمنينَ مالاً من غير معصية و أنفَقه في غير معصية و عاد به علي أهل المَسكَنة.[1]

ترجمه:

خوشا بحال مؤمنى كه مالى از غير راه معصيت و نافرمانى بدست آرد و در غير راه معصيت نيز خرج كند، و بوسيله آن به مستمندان احسان كند.

شرح:

خوشا به حال آن مؤمني که مالي را از غير راه معصيت کسب مي کند، از طُرق حلال و مشروع و آن را در غير معصيت خرج مي کند، يعني صرف هزينه هاي معمولي و آنچه راحت و رفاه خود و عيالاتش متوقفّ بر آن است و آنچه شرعاً حلال است، مي‌کند. علاوه بر هزينه‌هاي مشروع و حلال، کمک به فقراء هم مي‌کند؛ «عادَ به» يعني «نفَع به»، بوسيلۀ اين مال به اهل مَسکنة و به فقراء. نفع مي رساند، گردشِ ماليِ سالم در اسلام اينقدر ممدوح است که پيغمبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) در اين بيانات مهم با عنوان طوبي ـ خوشا به حال آن کساني که اينطور هستند ـ بيان مي فرمايند. بنابراين، پول به دست آوردن اگر از راه صحيحي باشد، ايرادي ندارد و خرج کردنِ آن در زندگي براي امور معمولي، راحتي و رفاه خود و خانواده اش، هيچ اشکالي ندارد به شرط آنکه به حدّ اسراف نرسد و در راه حرام مصرف نکند.

علاوۀ بر اين، به کساني که محتاجِ کمکِ او هستند، هم کمک کند. پس پول به دست نياوردن، توصيه نشده، پول به دست آوردن و همه را در راه خدا انفاق کردن و هيچ براي زندگيِ خود خرج نکردن نيز توصيه نشده است. بايد انسان مراقب باشد که هم کسب، و هم خرجِ او، در راه صحيح باشد.[2]

[1] - الشافی، صفحه 821

[2] - 7/8/1391