امروز 11مرداد مصادف با سالروز شهادت آیت الله شیخ فضل الله نوری (۱۲۸۸ش)

آیت الله شیخ فضل‏اللّه نورى در حدود سال ۱۳۰۰ ه. ق در حالی که چهل سال داشت پس از رسیدن به درجه اجتهاد از سامرا به تهران بازگشت و به عنوان یکى از مجتهدین بزرگ این شهر، به نشر احکام و تدریس علوم دینى و رسیدگى به امور مردم همت گمارد۱٫

شیخ فضل‏ الله نورى عالمى کامل، فقیهى جامع و اسوه زمان بود و مسائل دینی و سیاسى را بخوبی می‌فهمید و راه و روش صحیح را تشخیص می‌داد و آثارى از خود بجا گذارد که بعضى از آنها عبارتند از «الدُّرَرُ التنظیم» در فقه۲ «تذکره الْغافل و ارْشادُ الْجاهِلِ» در مسائل سیاسى و «صحیفه مهدویه» در دعا۳٫

 شهید نورى از لحاظ اخلاقى انسانى وارسته، مهربان و دلسوز بود، هوشیارى و حضور ذهن ویژه‌‏اى داشت. بزرگان و اولیاء امور به وى با نظر احترام مى‌‏نگریستند چرا که او از شجاعت و عزمى راسخ برخوردار بود۴ تا جایی که تنها روحانى‏ فعال مقابله‌گر با روشنفکرانمایان و بیگانگان، شیخ فضل ‏الله نورى بود۵٫

این فقیه بزرگ در به ثمر رسیدن نهضت تنباکو تلاش‌هاى زیادى کرد و از مجتهدانى بود که در این زمینه با «میرزاى شیرازى» همکارى داشت۶٫ وى همچنین در جریان جنبش مشروطیت ایران از پایه‌‏گذاران نهضت و از مخالفان استبداد و عُمّال وطن فروش بیگانه بود و در تبیین مواضع علما و ملّت ایران براى فقهاى نجف نقشى فعّال داشت۷ و با تلاش‌هاى او و سایر علما، اولین دوره مجلس شوراى ملّى تشکیل گردید۸ ولی سالها بعد مشروطه توسط روشنفکران بی دین به انحراف کشانده شد و موجب اعتراضات شیخ فضل الله نوری شد و سرانجام ای عالم وارسته پس از عمرى مبارزه در سال ۱۳۲۷ ه. ق. به جرم طرفدارى از ارزش‌هاى دینى، جان خود را داد، و مظلومانه بر بالاى دار رفت و به شهادت رسید.

پی‌نوشت‌ها:

۱) شهیدان راه فضلیت، ص ۵۱۶

۲) رسائل و مکتوبات شیخ فضل الله نوری، محمد ترکمان، ج۱، ص ۴۴۳

۳) ریحانه الادب، جلد۶، ص ۲۶۴

۴) رسائل و مکتوبات شیخ فضل الله نوری، محمد ترکمان، ج۲، ص ۴۶۹

۵) تاریخ تشیع در ایران، ابوالقاسم شاکر، ج۱، ص ۱۵۴

۶) خاطرات من، حسن اعظام قدسی، ص ۴۴

۷) رسائل و مکتوبات شیخ فضل الله نوری، محمد ترکمان، ج۱، ص ۲۶۳

۸) پایداری تا پای دار، علی ابوالحسنی منذر، ص ۱۲۳

منبع : www.nightmelody.com