اهدای عضو از ديدگاه آيات و روايات
در قرآن كريم و مجموعه روايات اهل بيت(ع) آيه و يا روايتی كه به اين موضوع تصريح يا اشاره شده باشد، يافته نشده است. از آنجا كه فقه، هميشه پويا است در اين مسئله نيز بی‌پاسخ نيست، چون منابع فقه و استنباط احكام آن منحصر به قرآن و احاديث نيست، بلكه عقل يا ملاك‌ها و معيارها خود نيز يكی از منبع‌های احكام است.
در قرآن كريم و مجموعه روايات اهل بيت(ع)، آيه و يا روايتی كه به اين موضوع تصريح يا اشاره شده باشد، يافته نشده است، زيرا قرآن كريم، بيشتر در مقام بيان كليات قوانين است و اهدای عضو از مسائل جديد است و از همين رو در روايات نيز مطرح نشده است. از آنجا كه فقه، هميشه پويا است و در هيچ مسئله‌ای ايستايی ندارد، در اين مسئله نيز بی‌پاسخ نيست، چون منابع فقه و استنباط احكام آن منحصر به قرآن و احاديث نيست، بلكه عقل يا ملاك‌ها و معيارها خود نيز يكی از منبع‌های احكام است.
در اسلام حفظ جان مردم به ويژه جان هر مسلمانی اهميت داده شده است، از همين رو برخی فقها، گفته‌اند اگر حفظ جان مسلمانی بر پيوند عضوی از اعضای بدن ميتی مسلمان موقوف باشد، قطع آن عضو و پيوند آن جايز است و همچنين است اگر حفظ يا سلامت عضوی از اعضای مسلمان موقوف بر قطع عضو ميت باشد و آن ميت در حال حيات و زنده بودنش خود اين اجازه را داده باشد.[۱]
برای حفظ و زندگی‌بخشی به انسانی می‌توان به اين آيه قرآن اشاره كرد كه خداوند پس از بيان اينكه هر كس انسانی را بدون ارتكاب قتل يا فسادی در روی زمين بكشد، چنان است كه گويی همه انسان‌ها را كشته و می‌فرمايد: «و من أحيها فكانّما أحيا الناس جميعاً؛ (مائده، ۳۲) و هر كس، انسانی را از مرگ رهايی بخشد، چنان است كه گويی همه مردم را زنده كرده است. در همين راستا می‌توان اهداء، يا حتی فروش عضوی از اعضا بدن انسان مرده و در برخی موارد اعضای بدن انسان زنده را يكی از مصاديق اين آيه شمرد.
——————————————————————————–
[۱] (ر. ك: رساله توضيح‌المسائل آيت‌الله حسين نوری همدانی، ص ۶۱۰)

منبع: www.iqna.ir