1. رسول اکرم(ص):

«آنگاه که شب عید فطر فرامی‌رسد‌ که آن را شب پاداش می‌گویند خداوند اجر روزه‌داران را بی‌حساب می‌دهد».[1]

2. امام علی(ع):

«این عید کسی است که خدا روزه‌اش را پذیرفته و نماز وی را سپاس گفته و هر روز که خدا را در آن نافرمانی نکنید، روز عید است».[2]

امام علی(ع) در خطبه عید فطر فرمود:

ای مردم! امروز روزی است که نیکوکاران در آن پاداش می‌گیرند و زیان‌کاران و بدکاران ناامید می‌گردند و این شباهتی بسیار به روز قیامت دارد. پس با بیرون‌آمدن از خانه‌ها و رهسپاری به‌سوی نمازگاه عید، خارج‌شدن از گور و کوچیدن به‌سوی پروردگار را به یاد آورید و با ایستادن در جایگاه نماز، ایستادن در برابر پروردگار خویش را یاد کنید و با بازگشت به خانه‌های خود، بازگشت به‌سوی خانه‌هایتان در بهشت برین را یادآور شوید. ای بندگان خدا! کمترین چیزی که به زنان و مردان روزه‌دار داده می‌شود، این است که فرشته‌ای در آخرین روز ماه رمضان، خطاب به آنان ندا می‌دهد و می‌گوید: «هان! مژده باد شما را که گناهان گذشته‌تان آمرزیده شد، پس در اندیشه آینده خود باشید که چگونه باقی عمرتان خواهد گذشت».[3]

باز در جایی دیگر از این خطبه می‌فرماید: «امروز روزی است که خداوند آن را عید قرار داده و شما را اهل آن داشته؛ خدا را به یاد آورید و دعا کنید تا پاسخ گوید. فطره خود را بپردازید که سنّت پیغمبر شما و تکلیفی لازم از طرف پروردگار شماست».[4]

3. امام حسین(ع):

«زکات فطره، بر هر شهرنشین و بیابان‌نشین واجب است».[5]

4. امام سجاد(ع):

بارخدایا! بر محمد و خاندان او درود فرست و به ما به‌جای ماه رفته رمضان، خیر و احسان ارزانی دار و عید فطر ما را خجسته گردان و آن را بهترین روزی کن که در جلب گذشت تو، بر ما گذشته و گناه ما را از میان برده است و گناهان ما را چه پنهان و چه آشکار بیامرز.

بارخدایا! در روز فطر که آن را برای مؤمنان، عید و شادی و برای اهل دین خویش، محل تجمع و همایش قرار داده‌اى، ما را به‌سوی خود بازگردان و از هر گناهی که مرتکب شده‌ایم و هر بدی که بر جای نهاده‌ایم یا اندیشه ناپسندی که پنهان داشته‌ایم، ما را توبه ده.[6]

5. امام رضا(ع):

«تکبیر، بزرگداشت خداوند بلندمرتبه و نوعی سپاسگزاری از هدایت‌ها و نعمت‌های پروردگار جهانیان است».[7]

[1]. بحارالانوار، ج 93، ص 337.
[2]. نهج‌البلاغه، کلمات قصار، ش 428.
[3]. میزان‌الحکمة، ج 7، صص 131 و 132.
[4]. شیخ عباس قمى، مفاتیح الجنان.
[5]. علی مؤیدى، فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)، ص 764.
[6]. صحیفه سجادیه، نیایش 45.
[7]. عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 122.